Vier dagen hebben we gefietst als we aankomen in Price. Twee passen, asfalt en gravel, campings en wildkamperen.
In de dalen is het heet. Ruim boven de 30 graden. Te doen, maar veel heter moet het niet worden.
Helaas wordt dat het wel.

Bij het voorbereiden rekenden we op een paar zware maar mooie dagen fietsen rond Moab. Op het heetst van de dag 36 graden, en twee keer voor twee dagen water mee (een liter of 40). Maar als we nu naar het weerbericht vragen, schrikken we: ‘in the hundreds’. Exacter blijkt  voor de komende dagen 108 a 109 graden Fahrenheit te worden voorspeld: 42 a 43 graden Celsius.

Oei. In de koele airconditioning van een  motel in Price overleggen we. De indrukwekkende woestijnformaties rond Moab zijn tussen de belangrijkste redenen dat we hier zijn. Dat willen we niet zomaar opgeven.
Maar we hebben Lotis, en een buik.

Na veel Googelen, kaart bestuderen en praten, en informeren naar alternatief vervoer (ja, er loopt wel een spoorlijn door de stad, maar nee, de trein stopt hier niet) besluiten we toch een minder risicovolle optie. De 180 km van Price naar Moab, langs een snelweg met onderweg 1 stadje en 1 boom (verder geen schaduw), doen we per bus.
In twee uur zien we met toch wel een beetje bezwaard gemoed (we willen fietsen!) het landschap ruiger, roder en grootser worden. Die ene boom staat er, verder inderdaad alleen maar zon. Ja, het is een verstandige beslissing.
Een paar jaar geleden zouden we anders besloten hebben.

De volgende ochtend fietsen we om 6 uur ‘s ochtends zonder bagage naar het dichtstbijzijnde National Park, Arches. Schitterend, indrukwekkend – we voelen ons kabouters in een gigantisch oranjerood druipzandkasteel. Courthouse towers, the gossips, the penguins, elke rots heeft een naam.
Fijn hier op de fiets te zijn, al is het op een heen-en-weertje.
Snel terug voor het te heet wordt.
En dan twee dagen in een huurauto. Vanzelfsprekend met airco, de verhuurster kijkt geamuseerd als we er naar vragen.
Dead horse point state park, Canyonlands National Park, en nogmaals Arches. O zo mooi, zo gigantisch allemaal.
Stilletjes kijken we naar het zoveelste eindeloze uitzicht met onvoorstelbare dieptes en rotsformaties. En fantaseren we over die onverharde weg daar in de diepte. ‘For the very adventurous only, on 4 wheel drives or mountainbikes’, lezen we in de brochure. Een lichte zucht, niet van de hitte of het uitzicht deze keer.
Some other time.