Al drie keer hebben we een vergelijkbare dagindeling gehad gedurende twee dagen: op dag één zo’n driekwart van een hoge pas, op dag twee het laatste stukje klimmen en daarna afdalen naar een dorpje of stadje.
In het buitengebied is het stil, schoon en smogloos (de hitte is hier vast een stuk minder ongezond dan in Nederland). In de bevolkte gebieden kijken we nieuwsgierig om ons heen en toetsen al onze vooroordelen aan de werkelijkheid.
Groot, groter, grootst: ja, dat lijkt wel zo. De gemiddelde RV (recreational vehicle) komt in de buurt van formaat touringcar, en sleept vaak nog een dikke fourwheeldrive mee, met soms daarop nog een crossmotor of quads. Een softdrink is echt een halve liter (orange juice dan helaas weer niet), en ja, we zien veel meer (maar heus niet alleen maar) mensen met flink wat maatjes meer dan in Nederland.
De Ford Focus noemt Jeremy (zie latere post) a really small car, hij verslikt zich als we vertellen dat dat in Nederland zo’n beetje gemiddeld is wat grootte betreft. Als schrapende ZZP’er/fotograaf heeft hij samen met zijn vrouw vier auto’s (een grote pick-up voor hem, stationcar voor haar, een oude pick-up voor het vervoer van bijv. bouwmaterialen en nog een erfstuk, zo’n mooie oude Ford oid waarvoor hij het geld niet heeft om op te knappen).

De grootte van de Walmart valt tegen, nu we de Franse hypermarchees kennen. Het aantal Amerikaanse vlaggen valt mee. Nog niemand hebben we met vuurwapens zien zwaaien, maar ze zijn wel gewild als illustratieve afbeelding op kleding en auto’s. We zoeken nog naar rompertjes voor alle verse babies thuis.

Tot zover de vooroordelen. Er zijn ook een aantal zaken die ons aangenaam verrassen.
Op de picknickplekken waar net als in Nederland staat dat je geen rotzooi moet achterlaten, houdt hier iedereen zich daaraan en is het zonder uitzondering brandschoon – geen blikje of snoeppapiertje te vinden. Ook in de bermen ligt bijna geen afval. Nergens zijn we over viezige wc-papiertjes gestruikeld.
Gemengde gevoelens hebben we over het feit dat kleine campings vaak geen douches hebben. Geen ‘elke-dag-douchen-moet’-doctrine, wat we wel tough vinden (en waar we op fietsreis toch zelden aan voldoen) – maar stiekem hopen we er toch wel op na een warme fietsdag.
Vooral bij grotere campings vinden we het verrassend dat ze vaak niet of nauwelijks afgesloten zijn van de openbare weg. Diefstal lijkt geen major concern.

Aan lezen komen we overigens, volledig volgens verwachting, niet toe. Gelukkig hebben we geen dikke Engelse klassiekers meegenomen.